Het meelopen in de uitvaartwereld

De 4 dagen meelopen in het uitvaartcentrum de Getijden in Vlissingen van 27 september 2021 tot en met 30 september 2021.

Na lang twijfelen toch gevraagd aan de neef van mijn moeder of ik een paar dagen mee mocht lopen in zijn uitvaartcentrum, en dat mocht! Nu was het eindelijk zover, ik keek er al weken naar uit, hoe raar dat ook klinkt vind ik zelf. Want het gaat wel over overleden mensen, waar ik mee ging kijken.

Dag 1 

Die ochtend moest ik er om half 11 zijn, want dan was er een crematie in Terneuzen. Het was toch zeker 2,5 uur rijden dus ik ging op tijd die kant op, ik dacht met al die files kun je maar beter op tijd vertrekken. En natuurlijk die dag, geen files en was ik er rond half 10. Daan ( degene waar ik mee mocht lopen ) was er rond kwart voor tien. Hij vertelde mij dat er vanmorgen  een meneer was overleden, die werd in de loop van de ochtend gebracht. Ik kreeg de keuze of met de crematie mee of hij blijven en wachten tot dat de overleden meneer gebracht werd. Ik koos voor het laatste, dat was tenslotte hetgeen waar ik mee zou willen beginnen als dit mij allemaal bevalt. Daarna kreeg ik een rondleiding door het uitvaartcentrum, en keek ik mee met wat administratie.

Aan het einde van die ochtend werd meneer gebracht door 2 mensen van Rouw Centrum Nederland. ( die doen het vervoer en de laatste verzorging ) Er moesten nog wat verzorging gedaan worden bij meneer, dit werd hier gedaan zodat ik dit ook meteen kon zien. Het ging om het scheren, ogen en mond sluiten. Dit was toch wel iets wat ik spannend vond, vooral hoe ik zou reageren op een overleden persoon. Toen meneer binnen gebracht werd lag hij nog op en brancard, die netjes afgedekt was. Toen werd het doek eraf gehaald, en werd de hoes waar meneer onder lag eraf gehaald. Nadat ik dit van een kleine afstand bekeken had werd ik nieuwsgierig en kwam ik dichterbij staan. Ze begonnen met het scheren van meneer zijn gezicht, dat was de afgelopen dagen niet meer gedaan. Daarna werd er een zakje in de keel gedaan, dit zodat er vocht opgevangen werd, dit gold ook voor de strookjes stof in de neus. Daarna werden zijn ogen goed gesloten, dit word gedaan met een soort plaatjes wat ze onder het ooglid schuiven. Daarna werd de mond dicht gehecht, zodat het gezicht er netjes uitziet, en de mond niet open gaat. Dit werd heel anders gedaan dan dat ik zelf verwacht had. Met grote verbazing zat ik te kijken hoe dit gedaan werd, maar je ziet er niks van, en het zag er heel netjes uit. Dit gaat dus via de neus en de kin, zodat het allemaal netjes bij elkaar komt. Meneer moest ook zijn jas van zijn pak aan, toen die aan was kon hij netjes in zijn kist gelegd worden. Hiermee kon ik ze helpen, zodat het allemaal wat gemakkelijker ging omdat meneer een enorm dunne huid had. Meneer lag er heel netjes in, en kon daarna naar de kamer toe waar hij de laatste dagen lag. De koeling aan en het was allemaal klaar.

Halverwege de middag mocht ik mee naar de nabestaande van meneer, er werd netjes gevraagd of ik mee naar binnen mocht. Niet iedereen zit erop te wachten natuurlijk dat er nog een ander vreemd persoon bij zit. Ik werd met open armen ontvangen, dit voelde meteen heel fijn. De grote lijnen van de dag van de uitvaart werden besproken. Zoals, de dag van de uitvaart, wat voor soort uitvaart begrafenis of crematie, het ontwerp van de rouwkaart, en nog een aantal kleine dingen. 

Het werd een crematie aankomende vrijdag, in besloten kring. Er was ook al een lijst gemaakt met muziek die meneer en mevrouw samen erg mooi vonden. En na de dienst werd meneer naar het crematorium gebracht en er ging verder niemand mee. De kaart zou de volgende dag mee komen zodat deze snel op de post kon. 

Er hing een ontspannen sfeer, er werden mooie verhalen verteld, gelachen en gehuild. Wat een mooie familie is dit. 

Wij zouden de volgende dag weer terug komen om verder te praten over de uitvaart en de kaarten te komen brengen. 

Eenmaal terug in het uc hebben we de kaart ontworpen, en wat dingen in de computer verwerkt. We wouden de kaart doormailen maar het lukte helaas niet. Mevrouw woonde om de hoek, dus we brachten het voorbeeld maar even langs. Dit werd enorm gewaardeerd en ze was helemaal tevreden met het ontwerp. 

Dit bracht het einde aan mijn eerste dag, wat een interessante mooie dag. Meteen veel mogen zien en ontdekken. Zoveel nieuwe dingen ontdekt in deze wereld. 

Dag 2 

De ochtend begon rustig in het uc, er moest het een en ander gebeuren aan administratie. Ik kon mee kijken hoe en wat daar allemaal voor gedaan moet worden als er iemand overlijd. Er moet veel administratief geregeld worden, de polis moet aangevraagd worden, akte van overlijden, crematie aanvragen bij de gemeente en bij het crematorium. En zo zijn er nog veel meer dingend die er geregeld moeten worden. Voor de rouwkaarten moest de vouw in de kaart gemaakt worden, dit kon ik mooi doen. Dit ging gelukkig wel met een machine. Natuurlijk moest er ook gekeken worden of de overledenen er goed  bijligt. 

Aan het begin van de middag gingen wij weer naar de nabestaande toe. Ze waren nog aan het lunchen toen wij aankwamen, ze hadden alvast spullen opgehaald uit het verzorgingshuis waar meneer woonde. Dit moet namelijk altijd al snel leeg gehaald worden. 

We deden ondertussen de rouwkaarten vast in de enveloppen zodat wij deze op de post konden doen. De lijnen van de uitvaart werden op papier gezet, zoals de volgorde van de muziek, en als mensen wouden spreken werden deze ook ingepland. De zoon van mevrouw wou graag de levensloop vertellen. Ook werd er besproken welke kleur rouwauto er mocht komen, en of familie de kist naar de rouwauto wouden brengen. Het werd een intieme en niet te zware dienst. Ze wouden graag na de dienst met de vrienden n familie champagne en bitterballen eten en drinken om het leven van meneer te vieren. 

Ze vroegen mij ook wat ik er tot nu toe van vond, en waarom ik hier voor gekozen had. Ik was eerlijk en zei dat ik het tot nu toe erg mooi vond, en natuurlijk ook waarom ik dit gekozen had. Verteld wat mij is overkomen. Ze vonden het erg knap van mij dat ik dit nu ging goed. Een prachtig mooi mens werd ik zelfs genoemd, toen kreeg ik wel even een brok in mijn keel. Ik vertelde ze ook dat het mijn eerst ervaring was met een overleden, en dat ik meneer er mooi bij vond liggen. En dat de zoon erg op zijn vader lijkt. Het was een warm en fijn gesprek met zijn drieën. ( mevrouw en haar zoon ) Ze vroegen ook wanneer ik weer terug ging naar Ermelo, ik zei donderdag ga ik weer terug naar huis. Dat vonden ze erg jammer, ze wouden mij er vrijdag ook graat bij hebben. Dat leek mij ook heel mooi om dat mee te mogen maken, en ik zei tegen ze ik ga mijn best doen om er vrijdag ook bij te zijn.

We hadden afgesproken om donderdag langs te komen om de puntjes op de i te zetten. 

Dag 3 

Vandaag mocht ik mee naar een crematie, dit zou mijn eerste crematie zijn waar ik bij zou zijn. Ik was heel benieuwd hoe dit allemaal zou verlopen. 

Ik was om half 11 aanwezig in het uc, we gingen rond half 12 naar Goes, hier zou het plaats gaan vinden in het crematorium. We moesten nog wat kleine dingen regelen daar, zodat alles klaar stond voor als de familie kwam. Condoleance register klaar leggen, indeling in de zaal regelen, bloemen klaar leggen, en natuurlijk zorgen dat de overleden op de goede plek klaarstond zodat de familie voor de laatste keer afscheid kon nemen. De overleden lag nog in de koeling en hier konden nog 5 andere bij. Dit was mijn eerste keer in zo’n kamer waar er zoveel lagen. De grote deuren van de koeling gingen open en kon stond wel even met verbazing te kijken. Ik schrok niet, maar keek heel aandachtig. Toen viel mijn oog op een heel klein mandje in de koeling, een baby in net zo’n mandje als Aiden lag. Alleen dan nog een slag kleiner. Het arme kindje. 

De overleden waar vandaag de crematie voor was lag 1 hoog, de brancard die wij hadden konden we mooi omhoog pompen zodat we de kist er zo op konden schuiven. Hij werd klaar gezet in de aula met de deksel en de doppen om de kist af te sluiten. De bloemen werden er mooi voorlegt. De familie kom komen. De familie zou rond kwart voor een komen, zodat ze nog afscheid konden nemen en daarna met z’n alle de kist konden sluiten. Ik vond dit mooie momenten om te zien, hoe een familie liefde en verdriet samen deelt. Normaal sta je zelf in hun schoenen met een uitvaart, ik zag dit nu voor het eerst vanaf de andere kant. 

De andere genodigde konden hierna plaats nemen in de aula, en als laatste kwam de familie binnen. De dienst kon nu beginnen, het was erg mooi om te zien en horen, je leert zo toch een beetje de overleden kennen. Heel bijzonder. Na de dienst konden eerste de genodigde voor de laatste keer afscheid nemen van de overleden, hierna de familie. De vriendin en de zoon van de overleden gingen mee naar de crematie ruimte, zodat ze tot het allerlaatste mee konden. 

De rest zat al in de familie kamer aan de koffie en de broodjes, zodat herinneringen gezamenlijk gedeeld konden worden. 

Dit was mijn eerste uitvaart vanaf de andere kant gezien, ik vond het heel bijzonder om te mee maken. En het bevalt mij echt tot nu toe. Het regelen en steunen van de familie. Je neemt een stuk zorgen van hun af, en dat ik heel dankbaar. Ik kijk met een fijn gevoel terug op deze eerste uitvaart. 

Dag 4 

Dit zou eigelijk alweer mijn laatste dag zijn, maar het hotel had nog een kamer vrij. Ik kon dus bij de uitvaart zijn vrijdag. Ik zou rond half 11 in het uc zijn. We gingen de presentatie maken voor de dienst van morgen, met een aantal foto’s  van meneer, en de muziek nummers erin verwerken. Zodat het een mooi geheel werd. 

Aan het begin van de middag gingen we nog een keer naar de nabestaande van meneer. Zodat alles nog even goed doorgesproken werd, hoe de dag morgen zou verlopen. We kregen nog mooie verhalen en herinneringen te horen. Ik vond het erg mooi om allemaal te horen, zo leer je ze toch steeds een beetje beter kennen. Toen zei ze natuurlijk: Rose ik zie jou vandaag voor het laatste he? Toen kon natuurlijk het mooie bericht geven dat ik er toch bij kon zijn. Ze was zo blij! Toen smolt ik een beetje, wat is het toch een lieve lieve vrouw. We namen afscheid en zeiden tot morgen.

Eenmaal terug op het uc gingen we alvast wat dingen klaarzetten en regelen voor de dienst morgen. Kijken of de filmpjes gelukt waren, foto’s en aandenken van de overleden klaarzetten. 

Dag 5 

Om half 12 zouden we aanwezig zijn en de laatste dingen regelen. Zorgen dat alles netjes is, koffie en thee klaar staan. Champagne glazen klaarzetten, tafels dekken. En natuurlijk zorgen dat de overleden er netjes bij stond zodat de familie voor de laatste keer afscheid kon nemen.

Rond 1 uur kwam de familie, mevrouw, haar zoon en partner en 2 kinderen met hun partners. Ze waren allemaal blij dat ik er ook bij kon zijn. Ze konden eerste een kopje koffie of thee drinken. Er werd gelachen en gehuild. Toen was het moment dat ze nog een keer konden kijken bij hun partner/vader/ opa. Daarna kwamen er nog wat genodigden afscheid nemen van meneer. Daarna ging het gezin de kist sluiten, dit is natuurlijk een enorm emotioneel moment. De draaide allemaal een knop in de kist. De bloemen gingen erop. Daarna hebben ze plaats genomen in de kapel, Daan en ik reden daarna meneer de kapel in. Iedereen kon daarna plaats nemen zodat de dienst kon beginnen. Ik mocht de muziek en filmpjes regelen bij de dienst. Er werd mooie muziek gedraaid zoals tears in heaven, en time to say goodbye. De zoon van de overleden heeft echt heel mooi gesproken, ik kreeg er ook even een brok van in mijn keel. Het laatste nummer time to say goodbye was ook het nummer voor de ereboog, zodat meneer naar de rouwauto werd gebracht. Helaas regende het dus werd de ereboog binnen gevormd. Dit was het laatste moment dat meneer bij de familie was. Hij ging naar het crematorium en werd gecremeerd. 

De prosecco werd geschonken en de hapjes werden rondgebracht. Er hing een fijne sfeer, werd veel gepraat, gelachen en soms nog gehuild. Ik kon meehelpen door rond te gaan met de bitterballen en bittergarnituur. 

Nadat de meeste genodigde weg waren, kon ik nog even met de familie praten en ze enorm bedanken dat ik zo warm ontvangen werd door ze. Ze vonden het ook zo fijn dat ik erbij kon zijn. Mevrouw zei zelfs dat. Ik toch een beetje familie geworden was voor haar in deze korte tijd. Ze vonden het ook wel wat voor mij om dit te gaan doen. Ze zeiden jij gaat dit wel redden Rose, je straalt rust uit maar je bent ook heel open. Jij komt er wel. Je bent echt een heel mooi mens. Toen schoot ik wel even vol. Ik kreeg nog een knuffel en lieve bedank woorden van de meneer zijn zoon. Jeetje, wat is dit toch een prachtig mooie en sterke familie. Mochten ze dit ooit lezen, heel erg bedankt. En jullie hebben een plekje in mijn hart veroverd!

Dit waren 5 hele mooie en bijzondere dagen. Veel geleerd, en ik weet nu een ding zeker, ik ga hier zeker mee door! Ik kan niet wachten tot het november is, en ik begin aan de cursus overledenen verzorging. Aiden heeft mij dit gegeven, iets moois! En wat heb ik een mooie sterke familie mogen ontmoeten!