Bij het schrijven van de titel krijg ik al traan ogen, wat een heftige maar mooie dag was dat.
Die ochtend was ik zijn setje kleding aan het uitzoeken wat hij aan ging krijgen, ik wist al wat zijn eerste pakje zou worden voordat hij geboren zou worden. Wie het verwacht dat het ook zijn laatste pakje zou zijn.. Van mijn schoonzus een rompertje gehad in het ziekenhuis met de big 5 erop, die moest hij natuurlijk ook aan, hij was net zo sterk als die dieren. Wat heeft hij hard gevochten voor ons. Ook al onze eigen spullen al klaar gezet, want als we afscheid genomen hadden van Aiden, wou ik ook meteen weg uit het ziekenhuis.
Daar gingen we met Aiden zijn spulletjes voor de laatst keer die lange gang op, om naar de NICU te gaan. Eerst nog even heerlijk bij ons beide op schoot, genieten van de laatste momenten. Samen nog wat foto's gemaakt van ons met Aiden. Na een paar uurtjes kwam ook de fotograaf aan, en maakte nog wat foto's voordat we naar het andere kamertje gingen. Wat een lieve vrouw was dat, ze was van stichting stil.
Nadat Aiden nog even heerlijk bij ons beide op schoot heeft gelegen besloten we naar het andere kamertje te gaan, we wouden het niet te lang gaan uitstellen, het was tenslotte beter als Aiden geen pijn meer zou hebben. De kinderarts, zaalarts en verpleegkundige zorgden dat Aiden met zijn bedje en alle medicijnen die kant op kon gaan. We liepen achter hun aan door de gang naar het kamertje, wat was dat een raar idee dat hij nooit meer terug zou gaan naar zijn plekje op de NICU.
Toen alles klaar was op het kamertje, en Aiden fijn bij mijn vriend op schoot lag wouden de artsen weg gaan zodat we nog even tijd hadden met zijn drieën. Maar wij vonden het tijd dat ze Aiden zijn beademing eraf mochten halen. We wouden het niet langer uitstellen. Toen de beademing eraf was, zeiden ze dat het enkele minuten kon duren maar ook uren voordat zijn hartje er mee zou stoppen. Wij hoopten voor Aiden dat het maar enkele minuten zou duren. De artsen verlieten de kamer nadat de beademing eraf was, en ze zouden om het half uur even binnen lopen om te kijken hoe het ging. Ook de fotografe verliet de kamer, wij wouden het graag met zijn drieën doen. Zij zou na het overlijden van Aiden weer terug komen.
Wat een sterk mannetje was het toch, hij heeft zelfs toen nog een paar uur door gevochten om bij ons te zijn. We zagen de kleur langzaam uit zijn lijfje gaan, toen we dat hard zagen gaan, vroegen we of de artsen bij ons wouden blijven. En ineens was daar die laatste ademhaling, we schrokken ervan we wisten niet dat dat zo heftig was. En zelfs daarna heeft zijn hartje het nog een uur volgehouden, zelfs de artsen waren er van onder de indruk.
Vrij snel nadat Aiden gegaan was, kwamen er een paar artsen een huid en spier biopt afgenomen, wij wouden dat niet zien en zijn even op de gang gaan wachten totdat dat klaar was. Daarna kwam de fotograaf ook weer bij ons om overal foto's van te maken. Zo heb ik Aiden toch nog in bad kunnen doen en aan kunnen kleden, maar jeetje zeg wat was dat heftig om een zijn lijfje in bad te doen. Toen ik hem in bad deed barstte ik in tranen uit, het besef dat hij er echt niet meer was. Dat ik een slap lijfje in bad aan het doen was. Gelukkig hielpen mijn vriend en de verpleegster mij goed met alles. En als ik iets niet wou doen deed de verpleegster het voor mij. Zonder haar was het allemaal niet zo fijn geweest. Ik ben haar zo dankbaar dat ze er voor ons was de laatste dagen, en dat zo goed voor Aiden was.
Nadat we Aiden aangekleed hadden hebben we nog super mooie foto's gemaakt van Aiden en van ons drieën. Zo dankbaar voor die mooie foto's, iedere dag nog. Daarna heeft de verpleegster Aiden in zijn mandje gelegd, een mandje gemaakt door vrijwilligers. En toen kwam het moeilijkste moment, we moesten hem daar achterlaten, we konden Aiden de volgende dag pas ophalen, omdat er nog een obductie gedaan werd de volgende dag. Daar gingen we met lege handen terug naar onze kamer, onze spullen ophalen en richting huis. Zonder ons mooie mannetje.. Wie had dat ooit gedacht, met lege handen naar huis, na een voldragen zwangerschap..
Reactie plaatsen
Reacties