Wereldlichtjes dag 2021
Wat een mooie naar emotionele dag!
Zoals jullie weten ben ik bezig met de cursus overleden verzorging. Wat een mooie cursus, zo blij dat ik hem volg. Ook erg wennen om te gaan leren en met je neus steeds in de boeken te zitten.
Vorige week zondag ook naar body world geweest, echt een aanrader! Wat kun je hier veel leren over het menselijk lichaam.
Donderdag is het dat zo ver! Het examen, toch wel spannend hoor, ga ik het halen of niet. Natuurlijk gaan we er van uit dat ik dit ga halen, ik wil mijn droom najagen.
En dat is later een eigen uitvaartonderneming hebben, zodat ik de mensen kan helpen in de moeilijke tijden van het leven, afscheid nemen van dierbaren.
En dit allemaal omdat ik zelf het dierbaarste in mijn leven ben verloren, mijn knappe ventje.
Wat kwamen hier vandaag de emoties weer van naar boven. Ik ben namelijk een tijdje terug de gemeente Ermelo gemaild, of ik hier een gedenk plekje mocht maken voor Aiden, Aiden ligt namelijk begraven in Nieuwendijk in Noord Brabant. En dat is iedere keer toch wel een stukje rijden, wat ik trouwens nog regelmatig doe. Dit geeft mij namelijk zoveel rust als ik daar geweest ben en me slecht voel. Het mooiste plekje op aarde is en blijft het.
Ik kreeg dus antwoord van de gemeente dat ik hier een steentje mocht neerleggen met zijn naam erop. Wat was ik blij! Een fijn plekje ook wat dichter bij huis. Dan komt natuurlijk e vraag wat voor iets ik er neer wou leggen. Het mooiste is toch als het in de zelfde stijl is als zijn grafje waar hij ligt. Mijn lieve oom heeft er weer een prachtig ontwerp voor gemaakt, waar de tranen door over mijn wanen rolde toen ik een foto van het ontwerp kreeg.
Vandaag op wereldlichtjes dag appte mijn vader dat ik de steen kon ophalen, nou daar gingen de tranen en emoties ik kon het eindelijk ophalen, en op het plekje neerleggen. Ik was heerlijk aan het leren voor mijn examen in mijn badjas, dus snel omkleden en wat make up op doen want ik kon het meteen ophalen. Mijn ouders gingen gelukkig mee om het op te halen. Toen kreeg ik de steen van mijn oom, daar gingen de tranen weer, want jeetje wat was het weer mooi geworden! Wat kan hij toch prachtige dingen ontwerpen. Zo dankbaar voor <3!
Toen fijn met zijn 3en naar de begraafplaats om het mooiste steentje neer te leggen, gespannen liep ik daar. Waarom geen idee, want het voelde zo fijn om hier ook een plekje voor het mannetje te hebben. Nu ik dit weer typ krijg ik alweer traan ogen. Het ligt er zo mooi bij een grote kei met sterretjes erop. Het kwam allemaal weer zo hard binnen vandaag dat mijn mannetje er niet meer is, en dat ik hem sowieso altijd mis, maar op sommige dagen gewoon net een beetje meer. Hoe mooi dat ik op deze dag het berichtje kreeg dat de steen opgehaald kon worden. Het moest zo zijn op deze dag. En hopelijk branden vanavond heel veel mensen een kaarsje voor het mooie en knappe kindjes die niet meer bij ons mogen zijn. Dit soort dagen zijn speciaal, en zullen het ook altijd blijven.
Mijn oud werkgeefster zei: Het rouwproces zit in een potje, uiteindelijk kan het potje dicht, en soms haal je zelf de deksel eraf om te rouwen. En soms vliegt de deksel eraf om te rouwen. Vandaag vloog de deksel er zelf vanaf. Gelukkig heb ik dan mijn familie en vrienden die er voor mijn zijn!
Ook stond er op de begraafplaats een heel mooi gedicht. Mijn moeder las het en zei meteen Rose dit slaat echt op jou. Ik las het en het klopt echt! Wauw wat heeft ze dicht mooi verwoord.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Rose
Wat heb je dit prachtig geschreven en verwoord. Heel bijzonder en wat goed dat je deze blogs schrijft om je gevoelens op papier te zetten. Om zo alles te kunnen verwerken maar denk ook dat je anderen hiermee een stukje kracht en hoop geeft die ook in deze moeilijke situatie zitten😘.
Lieve groeten Ria